Moestuin in Spanje: mijn grootste (beginners) lessen

Mijn moestuin in Spanje werd werkelijkheid tijdens de (allereerste) coronagolf. Hugo en ik kwamen in het holst van de pandemie naar een nieuw huis op Mallorca. Maar niets even een potje verf halen, alles was dicht! Met uitzondering van de supermarkten en… de tuincentra. Dus in plaats van het huis te verven, besloten we ons op de moestuin te storten.

Hoewel het op dat moment pure ‘noodzaak’ was kon ik mijn geluk niet op. Na jarenlang omringt te zijn geweest met alleen water kon ik niet wachten om met mijn vingers in de aarde te wroeten.

Daarbij leek het me o zo romantisch om mijn eigen eten te verbouwen! Dat ik nog nooit iets eetbaars (of niet eetbaars) had geplant mocht de pret niet drukken.

Inmiddels is het anderhalf jaar verder en heb ik mijn intrede gedaan in de wondere wereld van het ‘moestuinieren’.

Eerlijk is eerlijk, er is het een en ander mislukt (de radijsjes waren niet te eten en de goudbes groeide voor geen meter). Maar toch mag ik als moestuin ‘groentje’ niet klagen; zo hebben we inmiddels kilo’s courgette, boerenkool, paprika’s, pompoen, aubergines en tomaten geproduceerd. Ik schrijf hier nadrukkelijk ‘we’ omdat Hugo een aanzienlijk aandeel van de credits verdient voor ons het grote moestuin succes.

Afijn. Hieronder deel ik mijn grootste (beginners) lessen voor mijn eerste moestuin in Spanje.

1. Groenten verbouwen is één ding. De uitkomst verwerken is een tweede.

Eerder schreef ik dat het best even schrikken was toen er ‘ineens’ 48 courgettes in de koelkast lagen. Wel ontdekte ik zo heel veel manieren om courgettes te eten. Zo maakte ik soep, salades, courgetti, ratatouille en zelfs courgettespread (aanrader!). Ook leerde ik hoe je paprika’s inmaakt met azijn en dat je basilicum het beste vermalen invriest in blokjes.

2. Je eigen eten verbouwen is een tijdrovende zaak.

Het voorbereiden van de moestuin is een hele klus in de rotsachtige, Spaanse grond. Hoe romantisch het verbouwen van je eigen eten ook klinkt… De realiteit is dat je vooral aan het schoffelen, slepen met kruiwagens, stenen en compost bent.

In de zomer heeft de moestuin veel water nodig. Dan moet er nog worden geoogst en eventueel geconserveerd. Zei ik al dat je eigen eten verbouwen een tijdrovende zaak is?

3. Een zelfvoorzienend leven in Spanje? Niet onze keuze.

Hoewel een zelfvoorzienend leven in Spanje misschien klinkt als een droom, is dit niet onze realiteit. Ik ben niet afhankelijk van de moestuin om mijn maag te vullen, gelukkig maar (anders had ik dit stukje niet zo vrolijk kunnen schrijven, haha)!

Er gaan weken voorbij zonder groenten te kopen, maar om volledig zelfvoorzienend te leven moeten we de moestuin grootser aanpakken. Alle benodigde voedingsstoffen binnen krijgen lijkt me een hele uitdaging. Qua tijd zou het me misschien niet lukken om ook nog te blijven werken (en slapen en af en toe iets leuk te doen).

En er zijn heel wat zaken in het leven die ik niet in de tuin kan laten groeien en die ik liever niet mis. Internet, schoenen, brandstof en boeken om maar een paar dingen te noemen. Dit is een keuze (waarvan wij bevoorrecht zijn om hem te kunnen maken).

Dan rest nog de vraag is hoeverre je ooit volledig zelfvoorzienend bent. Zo wekken wij onze elektriciteit zelf op, maar voor water zijn we ‘gewoon’ afhankelijk van de waterleiding. Nergens van afhankelijk (willen) zijn is in onze moderne tijd wel echt next level (al heb je mensen die dicht in de buurt komen, zoals Mirjam Lancewood wiens boeken ik helemaal fantastisch vind).

Is dit erg? Voor mij persoonlijk niet. Het lijkt Hugo en mij een mooi experiment om de komende jaren te kijken hoe ver we komen, maar het niet ons ultieme doel om volledig zelfvoorzienend te leven.

Moestuin in Spanje: mijn conclusie

Een ding is zeker; als je honger hebt ben je sneller af met een bezoekje aan de supermarkt. Maar werken in de moestuin is enorm dankbaar. En duurzaam. En gezond. De buitenlucht krijg je er gratis bij. Daarbij treft het toeval dat mijn eigen tomaatjes de allerlekkerste zijn van heel Mallorca. Dus voorlopig leer en werk ik ook volgend jaar verder in mijn moestuin onder de Spaanse zon.